Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Yüreğiniz dert görmesin Zübeyde hanım sağolun varolun.Dobra dobra ben buyum biz buyuz dercesine.Bunuda sizin gibi vatan yürekli değerlerimiz yazar.Gerçekten dikkat çekecek bir vurgulu şiir olmuş yürekten kutlarım saygılarla efendim.Vatan bayrak hak diyenlerden yüce mevlam her zaman razı olsun inşallah.Mevlam görelim neyler neylersede hep güzel eyler.
Saygılar benden ümüt güngör
Öncelikle Kadınlarımız, Analarımız baş taclarımız, Şairenin cesaretle hayatın ipine sarılmak istemesi ile kaleme aldığı bu eserini büyük bir hayranlıkla okudum.
Tebrikler ediyorum. Allah yar ve yardımcısı olsun. tam puanımla. Antolojim.
bu yürek desteklenmez alkislanmazda ne yapilir harika bir eser çikartmissiniz ortaya gönülden kutluyorum tebrikler saygilarimla baki, selamlar
Madem ki yaşıyorum bana da bir iş düşer,
Feryat figan yüreğim korkarım ki yaş düşer.
Vatanım sevda sevda yüreğime hoş düşer.
Çorbada tuzum olsun damarına zerkinde
Deryada kum tanesi olayım bırakında.
Şiirin hikayesi o kadar manidar ki,kadınımızı tamamıyla anlatıyor zaten.Kalemin susmasın tam puan asıldı panonuza tebrikler.
Güzel yüreğini kutluyorum ve desteklemek istiyorum elbet bir kadın olarak
ben de bir çalışma yapmıştım bu konuyla alakalıydı
BUGÜN DE SİZİN OLSUN demiştim
evet çok şey değilkadının istediği aslında
selam ve sevgilerimle
başarılarınızın devamını diliyorum zübeyde hanım
Bu sade ve samimi dizeleri tadından dönüp bir daha okuyacaktım ki, 'Şiirin hikaye bölümü'ndeki, çarpıcı ifade; düşünce dünyamı iyice alt/üst etti.
Kötümser manada değildir elbette, tam tersine iyimser manada beni ötelere götürdü.
Hele de ülkemizde bir takım ayran budalalarının, Batının eş güdümlü pisliğine anında dalış yaparak kendi geleneğine fransız kalmasını hem de adına 'gün' (!) izafi edilmiş bir bayan (Hanım Efendi' tarafından o maskaramatik günü elinin tersiyle iterek, söz konusu cerahat pisliğini keskin neşteriyle deşarj etmesi;fevkalade düşündürücüydü ve bir o kadar da anlamlıydı!..
Ama bunca durağanlıktan sonra toparlanıp bir daha okumama, bu helezonik düşüncem asla mani olamadı.
Kısmet olursa bir daha ve bir daha okumak arzusuyla Gelin Bacımın sayfasından şimdilik ayrılıyorum.
Ve tabii üzerime vazife olan tebrik, teşekkür lerimle...
Selam ve de kalbi muhabbetlerimle...
Ahmet Süreyya DURNA
TEVAZU KOKAN BİR ŞİİR.. ANLATIM YERİNDE, YALIN VE ANLAMLI.. ÖZGÜRLÜĞÜN VERMİŞ OLDUĞU İMKÂNLARI KULLANMA İSTEĞİ AĞIR BASIYOR.NE ŞAİR DEMELERİNİ, NE DE ŞAİRLİK TACINI İSTİYOR... MÜKEMMEL BİR ÇALIŞMA OLMUŞ. EMEĞİNİZİ 10 PUANLA KUTLUYORUM. HERŞEY GÖNLÜNÜZCE OLSUN.. SAYGILAR.. ahmet b. ünal
daha bekleyelimde görelim ne günler cıkacak dünyada, rahmetlik ebem sağ olsaydıda duysadı şu dünya kadınlar gününü,,,
Kadına özgürlük peygamber efendimiz .ile gelmiştir,bunu bilenler adın haklarınıda bilirler,,
ablacagım mesaj dolu bir şiirdi kalemin daim ilhamın bol olsun...
gurbetten sılaya
selam ve dua ile..
çok güzel bir şiir olmuş. Abdurrahim Karakoç ustayı hatırlattı bana. Ellerinize yüreğinize sağlık Zübeyde hanım
Canim hemserim yine inci taneleri gibi kelimeleri dokmussunuz dizelere .Bilirsin seni severek okurum sairem ve bilirim o altin yureginiz mesajlasmalarimizdan .yuregin var olsun can.uzaklardan dost selam ve sevgilerimle
Bu şiir ile ilgili 18 tane yorum bulunmakta