Kime ne..? Şiiri - Suskun Adam Zeynepp

Kime ne?
Bir masal için, çocukluğumdan kalma bir inancı sırtlanıp
geceyi gündüze katmışsam,
ayak tabanlarımı taşlara, yollara, sürgün gibi yazgılara kanatmışsam…
kime ne bundan..?
Ben o masalı büyütmek için tırnaklarımla tutundum hayata,
kimse bilmez, kimse anlamaz;
insan bazen bir hayale, bir isim kadar yakın,
bir nefes kadar mecbur yaşar…

Tasa’sı kime?
Bir düş uğruna,
ömür sandığım zamanı parça parça umut tezgâhına sermişsem,
çürütmüşsem gençliğimi, gecelerimi, içimdeki o inatçı çocuğu…
kime ne bundan..?
Belki de o düş,
beni benden koruyan tek sığınağımdı.
Belki de yanmak, bazen en doğru yaşama biçimiydi.

Ve direnmişsem…
Karşı koymuşsam kuruyan kalbime,
“Yaşasın!” demişsem her çiçeğin baharı için,
her kırılanın yeniden filizlenmesine,
her karakış yüreğe inat dönsün diye güneş…
kime dokunur bu ömrün delice direnişi?
Ben inandım, ben tuttum sözü;
kimse duymasa da yüreğimin içindeki fırtınayı.

Solmuşsa rengim…
Vurulup düşmüşsem yokuşların orta yerinde,
yel almışsa omuzlarımdan gençlik,
suskunluğum çığlıklarım kadar derine inmişse,
kime ne yasımın ağırlığından?

Ben tutunmaya çalıştım,
ben inandım,
ben yandım da, soldum da…
Ama yine de soruyorum:
Yas’ı kime..?!

@dsız..
@dressiz mektuplar✍️✍️✍️