Önce ,gülüşündeki feri indirirler ceplerine...
Kimse hırsızı görmez!.
Çalınan ortadadır ,kayıp yok!.
Karanlık ,en iğneliyici yeriyle boşalır matarandan...
Az güneşe çıkıp ,çok hırslanmayı öğrenirsin!.
Yitik olgular ,dandik cümleler ,kısır sebebler...
Seni bir un çuvalının içine bırakıp ,beyazla başabaş bırakmaya yarar!.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Yüreğinizi çalanlar parmak izi bırakmamışlar! Ki siz onlara da gününü gösterirdiniz.
az güneşe çıkıp çok hirslanmayi öğrenirsin.
ölüm beni en titiz sesiyle çağırıyor
en olgun sözüyle büyülüyorsa kime ne.
çok güzel kendini okutuyor merak uyandırıyor
"Sabaha karşı başlayan ,bütün gürültü hileleri...
Aslında sessizliğinin baş parmağını ısıran yapay bir uğultunun kuduzluğudur!..."
Herkes okumalı şiiri...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta