Önce ,gülüşündeki feri indirirler ceplerine...
Kimse hırsızı görmez!.
Çalınan ortadadır ,kayıp yok!.
Karanlık ,en iğneliyici yeriyle boşalır matarandan...
Az güneşe çıkıp ,çok hırslanmayı öğrenirsin!.
Yitik olgular ,dandik cümleler ,kısır sebebler...
Seni bir un çuvalının içine bırakıp ,beyazla başabaş bırakmaya yarar!.
Neye yarar!...siyahsam! ,siyahsan! ,siyahsalar!!.
Sabaha karşı başlayan ,bütün gürültü hileleri...
Aslında sessizliğinin baş parmağını ısıran yapay bir uğultunun kuduzluğudur!...
kudurursun!.
Kime ne!...kime ne!
Ölüm beni en tiz sesiyle çağırıyor ...
En olgun sözüyle büyülüyorsa kime ne!.
Kayıt Tarihi : 5.1.2023 22:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ölüm beni en titiz sesiyle çağırıyor
en olgun sözüyle büyülüyorsa kime ne.
çok güzel kendini okutuyor merak uyandırıyor
Aslında sessizliğinin baş parmağını ısıran yapay bir uğultunun kuduzluğudur!..."
Herkes okumalı şiiri...
TÜM YORUMLAR (3)