Kime Ne? Şiiri - Kazım Karagöz

Kendi uydurduğumuz bir hayat yaşıyoruz,
Ay doğmuş, güneş batmış, yıldız çıkmış kime ne?
Cam delikte, kornişe üç perdeyi çekmişiz,
Tipi çıkmış, kar yağmış, gök açıkmış kime ne?

Takım yıldızlar varmış boğa gibi yay gibi,
Ay dördünlü gezermiş hilal, dolunay gibi,
Gökte binalar varmış köşk gibi saray gibi,
Bulut gelmiş, gök karamış, ay tutulmuş kime ne?

Çelik kapı ardında parmaklıklar içinde,
Tam bir rahim yapmışız karartılar içinde,
Dünyanın her yerinde ülkemde, Hindiçin'de,
Guguk ötmüş, it havlamış, baykuş bakmış kime ne?

Yerden kestik ayağı dört teker üstündeyiz,
Kalmadı bir gayemiz dert, çöp üretmekteyiz,
Rahata erdik amma ömür tüketmekteyiz,
Poşet uçmuş, lağım kokmuş, bk götürmüş kime ne?

Merhaba, selam gibi bazı sözcükler vardı,
Nasılsın, iyi misin? Gelirdi daha ardı,
Bu insanlar eskiden komşuyla yaşarlardı,
Çapraz göçmüş, karşı küsmüş, yanın ölmüş kime ne?

Gece gece gibiydi, gündüzler ise gündüz,
Renkli kazaklar vardı kabartmalı veya düz,
Ter de ne ki, görmedik, ne bir yokuş, ne bir düz,
Buzlar sarkmış, çok ayazmış, kar lapaymış kime ne?

Hayat billur bir nehir, yan tarafta akıyor,
Biz bir havuz yapmışız ayağı uzatıyor,
Her gün nehir yerine pis havuza bakıyor,
Havuz kokmuş, sinek sokmuş, sıtma olmuş kime ne?

Bayramlaşmak da neymiş, hatta bir fırsat bildik,
Ağustos sıcağında yanmayı halt bildik,
Gün yaktı krem sürdük, ancak kararabildik,
Ozon delik, ten açıkmış, kanser, olmuş kime ne?

Her yerden sera gazı, hem de her gün artarak,
Umursamaz insanlık, dinlerler sırıtarak,
Grileşti dünyamız daha da karartarak...
Bu gün var, yarın yokmuş, doğa solmuş kime ne?

Bu muydu modern insan? Bu muydu aydınlanmak?
Labirente kapanmak bunu da hayat sanmak?
Ah vah edip hasretle eski günlere yanmak...
Doğa varmış, hayvan varmış, hayat varmış kime ne?

Uydurulan hayatın nesi varsa uyduruk,
Hastalığı, sağlığı, yaşantısı buyduruk,
Vurdular boynumuza paradan boyunduruk!
Mahvolmuşsun, bitmişsin, yorulmuşsun kime ne?

Eskiden bir kul hakkı, insan hatırı vardı,
Canını verememek, bir sekaratı vardı,
Verilecek hesabı, daha ahreti vardı...
Yok hesapmış, mizanmış, yok sıratmış kime ne?

Pek düşünen kalmadı nerede olduğunu,
Ne, nasıl, neden, niçin burada olduğunu,
İki tane kapı var, arada olduğunu,
Enerjiymiş, hiçlikmiş, patlamaymış kime ne?