Kime Ne? Şiiri - Mehmet Şahan

Rüzgârlara kapıldınsa fermansız,
Vefasıza koşuyorsan kime ne?
Yağmur olup yağdın ise zamansız,
Derelerde coşuyorsan kime ne?

Kaf Dağı’nda bulut olup durmuşsun,
Bütün ömrü Anka için yormuşsun,
Sen kafanda boş hayaller kurmuşsun,
Hayallerle yaşıyorsan kime ne?

Bir hevesle hedef oldun oklara,
Al isterken hasret kaldın aklara,
Bu sevdanın rengi olmuş kap kara,
Ömür boyu taşıyorsan kime ne?

Bile, bile yalnız kaldın boşuna,
Bu işleri kendin sardın başına,
Aldırmadın zemherinin kışına,
Yalnızlıktan üşüyorsan kime ne?

Eyvah diye, diye yolma saçını,
Feleğe yükleme kendi suçunu!
Mekânı bırakıp, alıp göçünü,
Buraları boşuyorsan kime ne?

Şahan der ki; gönül, işin düzensiz
Anka’nın yurdunda gezdin izansız,
Kaf dağın aşmadan, bu aşk imkânsız,
Dolu gibi düşüyorsan kime ne?