Kime Ne? Şiiri - Mehmet İslami

KİME NE?

Bana soruyorsun ne yaptığımı
Batıla tığ kakışımdan kime ne?
Nerden biliyorsun sapıttığımı?
Rahmet olup yağışımdan kime ne?

Biri nûra gider birisi nâra
Arada kalanı bulursan ara
İnciler dök dedim ise didâra
Doldurupta akışımdan kime ne?

Elediği unu ipine seren
Yok huma kuşuymuş yok turna, ceren
Birdir her bir şeyin rızkını veren
Benim ekmekle aşımdan kime ne?

Kimi sol eliyle kimi sağla yer
Kimisi ELİF BE, kimi A B der
Kimi ibn-i seb’e kimi Ebû Zer
Benim doğru bakışımdan kime ne?

Eşşek bile, ödünç kaşır eşeği
Tüfenk bile boşa atmaz fişeği
Kuzu iken koyun olur şişeği
Dokuz tuğluysa başımdan kime ne?

Böyle Müslümânlık hazin mi hazin
Gayride bulunmaz, dünyayı gezin
Düşmanın taktığı yuları çözün
Diye diye bıkışımdan kime ne?

Hakîkât bağında kalman ilâzım
Hep iblisle cenkte olman ilâzım
Ledünni bahr’ine dalman ilâzım
HAKK’a boyun büküşümden kime ne?

Nizâmı kurmuştur Resûlü bile
Rahmetin yolları döşeli çile
Cennete girilir imtihân ile
Şerre hançer çakışımdan kime ne?

Ömür denilen şey tek üç havâdır
Birini bıraktın o berhavâdır
Birisi gelmedi malihûlyadır
Nefesime çekişimden kime ne?

Gardaş gardaşına sevgiyle bakar
Sevgi ırmağından muhabbet akar
Âşkının şimşeği semâda çakar
Benim ılmi çıkışımdan kime ne?

Ata sözlerinden cayma, darılır
Kırılan kol yen içinde sarılır
Erken çıkılsa menzile varılır
Sıratta diz çöküşümden kime ne?

Çölde Karaninin üstüne gelen
Kuşları figânı kulağa gelen
Hangi Şehid, bilinmeyip sökülen
Tam otuz iki dişimden kime ne?

Seçemezsin sen ak ile karayı
Haddini bil sakın aşma darayı
Irak, Suriye de müzmin yarayı
Temizleyip, dikişimden, kime ne?

Hâbîbi zişâna kırk bilmem küsûr
Tuzak kurdukları, altıncı asır
Yüz yetmiş düvelin karşısında sûr
Âli’yim; dikilişimden kime ne?

Gaflet perdesini önünden kaldır
Boş beyin tasını İslâmla doldur
Deyince bu telaş ne küldür paldır?
Derde şifâ döküşümden kime ne?

Kıssa denizinde kulaç atarken
Duygu kayığında hissiz yatarken
İbretin nehrine düşüp batarken
Benim gördüğüm düşümden kime ne?

Kucak açıp dul, yetime, öksüze
Zûlm labirentinden çekince düze
Deh deyince yürümeyen öküze
Mudulları kakışımdan kime ne?

Cihâd-ı ekberdir İslâmi usûl
Lâf mâharet değil, icrâat asıl
Cenneti Alâ’dan Reyhânı Resûl
Hüseyini kokuşumdan kime ne?

İmtihâna gelinmiştir buraya
Durma sende katıl gir şu sıraya
Âllâh rengi veren ak’a kara’ya
Benim fıtri nakışımdan kime ne?

Her canı topraktan pılıyla pırtı
Rengarenk ak, kara, böyle börtü
Kâbe-i muazzamada ki örtü
İlâhi bu, rükûşümden kime ne?

Azmi cehd ederek çıkmışım yola
Temennâm Âllâh’a minnet yok kula
İtibarım etmezem makama pula
Dîn-i milli pekişimden kime ne?

Hasûdluğu mayâda kardı Rabbim
Nûru Âdemde aşikârdı Rabbim
Hikmetle cennetten çıkardı Rabbim
Keklik olup sekişimden kime ne?

Sekiz yönden kuşatmışlar bedeni
Ceddimi yurdundan sürgün edeni
Düşünsene katledilen dedeni
Küfre kurşun sıkışımdan kime ne?

Uydurukça ile katledilen dil
İslâmdan soğuttu müslümanı bil
İslâm kisvesiyle konuşan, sakil
Dînden cehli söküşümden kime ne?

Ben benimle cengederim dâimâ
Ene dur der ben kalkarım kâimâ
Yırtılan çepkene yaparken yama
Zûlme hançer sokuşumdan kime ne?

Kimisi ömerdir adalet eder
Kimisi Âlîdir cihâda gider
Kimi Bekir kimi Osmandır lider
Ok sadağı takışımdan kime ne?

Mart, eylüller hahamlardan kayısı
Onbeş Temmuz yirmi yedi mayısı
Hergele, pezevenk, süzme deyûsu
Çukuruna tıkışımdan kime ne?

İhânet kurşunu yürek dağlarken
Yetimle dul karaları bağlarken
Evlât, baba, ana, zevce ağlarken
Döğüşümden tokuşumdan kime ne?

Gök gürleyip şimşek çaktığı gibi
Mehmedin akında aktığı gibi
Düşmanın mü’minin yaktığı gibi
Benim onu yakışımdan kime ne?

Kimi Hallaç olur gözü oyulur
Nesimi olandan deri soyulur
Bilâlin üstüne kaya koyulur
Gâvûr dağı yıkışımdan kime ne?

Bellidir İSLÂMİ: ağlayan gülmez
Değerli mücevher teşhir edilmez
Altın değerini demirci bilmez
Enginimden yokuşumdan kime ne?