Kime Kulsun Sen Şiiri - Mehmet Şahan

KİME KULSUN SEN

Hakk’a uzanmayıp tutak ararsın,
Elin kime bağlı, kime kulsun sen?
Hakk’a yaslanmayıp yatak ararsın,
Belin kime bağlı, kime kulsun sen?

Nefsin halden hale ala dönüyor,
Bağda açmış lale dala dönüyor!
Bülbül olsan bile lala dönüyor,
Dilin kime bağlı, kime kulsun sen?

Anını kullanmaz ömür beklersin,
Varını kullanmaz demir beklersin!
Aklını kullanmaz emir beklersin,
Aklın kime bağlı, kime kulsun sen?

Neden eser poyraz, neden dardasın?
Neden yakar alaz, neden hardasın?
Hele düşün biraz, neden burdasın?
Fikrin kime bağlı, kime kulsun sen?

Mevlâ’nın habibi, Rasûlü varken;
Gönlünün tabibi, Halik’ı varken!
Varlığın sahibi, Malik’i varken;
Gönlün kime bağlı, kime kulsun sen?

Pir-î Fanî der ki; ey nefsim uyan,
Her şeyi bilen var, her şeyi duyan!
Kim, kiminle yâr; Allah’a ayan,
Kalbin kime bağlı, kime kulsun sen?

MEHMET ŞAHAN (PİR-Î FANÎ)
18.01.2020 – İSTANBUL