Kime Kim Dâr-ı Uzlet Ola Mesken

Kime kim dâr-ı uzlet ola mesken
Kala ol taht-ı izzetde mümekken

Mekân vahdet serâyın düze ol kim
Bu vahşetde bulayım diye me’men

«afâ-yı gül-şen-i kudse heves it
Ne aldadı seni bu tîre kül-hen

Heyûlî zulmetinden göremezsin
Ki ne rûşen-durur ol sebze gül-şen

Mugaylânı nice ide gûl bigi
Bu tûbî âşiyân tûtî neşîmen

Ölümden öñdin öl dirlik dilerseñ
Ki ölüp tûtî halâs oldı kafesden

Yigitlikde düriş Hakka iriş kim
Bu gerdende felekdür pîr-efken

Kuvâ çün künd ola azâ kamu süst
Ne iş başarasın bellü-durur sen

Bahâr olduhda bezm olur agaçlar
Hazânda lâle mi biter ya susen

Düriş fursatda kim iş olmaya fevt
Ki dâyim râm olmaz çarh-ı tevsen

Aña kim fursatı saymaz ganîmet
Saâdatsuzlıg olmışdur muayyen

Diyen ki eyvânı keyvâna irürem
Gerek Behrâma olmaya fürûten

Er oldur kim havâdis görse yirde
Göge çıharmaya zen bigi şîven

Baş indürmeye kimseye vü ger hod
Sipihr ü mihr olalar aña düşmen

Aña biñ zahm urursa dest-i ahdâs
Figân itmeye şol resme ki hâven

Kılıc ehli aña dirler ki izzet
Oradan bula ki andan buldı cevşen

Neden kopdı bu kim şimdi bir ince
Oradan kısmet urdı ki sûzen

Eger fermân-revânlıh isder-iseñ
Nedür saña tarîkın eydeyim ben

Bülend it himmeti dûn olmagıl kim
Bu gerdûn koya fermânuña gerden

Ol ide hâk hasmını ki anuñ
Elinde bâd ola zerr-i bahzen

Adûdan Behmen ol vakt aldı kîn kim
Eli oldı sehâda ebr-i behmen

Koma bir dâne hâsıl burada kim
Havâdis seyline döymez bu hırmen

Elüñ bir kâha zulm-ıla uzatma
Anuñ-çun ki âha döymez kûh-ı ahen

İ niçe nev-cüvân ıkdındadur lîk
Henüz ebkârdandur bu kühün-zen

Bu dünyâ rengine sen garre olma
Ki bir ranmâdur ol pür-mekr ü pür-fen

Nazar akl-ıla itsen taht-ı Kavus
Hakîkatde degül cüz çâh-ı Pîzen

Bekâsuz nesne tâ taht-ı Süleymân
Sorarsañ kim nedür bir bâœ-ı bî-zen

Ne iletdi cihândan sor Sikender
Ya devletden ne behre buldı Behmen

Baña sor çarh u encüm hâlini kim
Kamu göñlümde olmışdur mübeyyen

Zübân-ver şemam ü rûşen budur kim
Leken bigi degüldür dilüm elken

Leb-â-leb olmışam dürr-ile yâkût
Ne deryâ var benüm bigi ne maden

Benefşe bigi gey pâkîze-cîbem
Degülem gül bigi âlûde damen

Bu vâdîde baña kalmah-durur ayb
Tecellî Tûrı lâyık baña mesken

Halîlem dîn-i İbrâhîme cândan
Degülem râvi-yi râ-yı Berehmen

Açuhdur arşa göñlümüñ evinden
Tecellî nûrı-y-ıçun bunca revzen

Maânî-zâydur tabum egerçi
Maânîden bu halk oldı sütür-ven

Ululıh anı sanurlar hemîn kim
Geyerler hazz ü dîbâ-yı mülevven

Ululıh mı yetîm ü bîve mâlın
Be-nâ-hak alubanuñ bizemek ten

Ne zînet akl ehline ki âkıl
Kılıcdur gûheri-y-ile müzeyyen

Ululıh akl-durur dîn ü dâniş
Safâ vü sıdk-ı kavl ü rây-i ahsen

Kulah dut Ahmedînüñ sözine kim
Kılıpdur hâtırın Hak vâdi-i eymen

Kelîm-i vakt şimdi ol-durur kim
Ne dirse kamu hikmetdür müberhen

Bilâ-minnet saña nimet döşedi
Edâ it şürkin ü gör fazl-ı zü’l-men