Kime Kaldı Ki Dünya Şiiri - Süleyman Bal ...

Sanma,
Kalmaz bu dünya, sana, bana,
Bir hiç olup gidersin,
Senin bildiğin ama,
Hiç kimsenin bilmediği diyarlarda!...
NİcEleri geldi, gitti...
Zamanında hepsi şahtı, padişahtı...
Hani bir Adem vardı,
Çok kutsaldı...
Varlığımızın başlangıcı oldu,
İlk insan değil miydi?
O da çeşitli hatalar yaptı,
Cennet-i Aladan atıldı,
Dünya o ara sarmaşık içinde,
Güneşe hasret karanlıktı!...
Bir de Firavun vardı,
Çok ihtişamlıydı,
Kahbece fikirlerin adamıydı,
Merhametten koptu,
Zevk-i alaya daldı,
Onunda inançları vardı,
Ama kendi gibi ahmakçaydı,
Sonunu herkes bilir,
Pişmandı ne çare,
Yaptıkları yanına kalmadı!...
Bir de Muhteşem Süleyman vardı,
Gayrı yana nam saldı,
Doğuda gözü çekik insanlar,
Batıda derebeyi hrıstiyanlar,
Gelmesinden bile değil,
Adından korkarlardı,
Adildi, haklıyı severdi,
Hak’tan ötürü...
Dünya ona da kalmadı!...

Aldanma,
Sahte güzelliklerine,
Dünya bir mekandır,
Gelip geçici...
Zamanda gelip geçer,
Ne olduğu bilinmez,
Değilsin sen seçici!...