Kime güveneyim, kimi seveyim !

“ Herkes çakal olmuş ya !”

O kadar yalancı, olmuş ki dünya
Kime güveneyim, kimi seveyim !
Her zaman kâbusla, doluyor rüya
Kime güveneyim, kimi seveyim !

Kimisi sahtekâr, para avcısı
Vicdanı yoktur ki, tutsun sancısı
Bir çoğu düzenbaz, hırsız yancısı
Kime güveneyim, kimi seveyim !

Elimi versem ben, kol da istiyor
Üstümden geçecek, yol da istiyor
Param yetmiyor da, pul da istiyor
Kime güveneyim, kimi seveyim !

Arkamdan kuyular, gelip kazar da
Şerbetli, onlara, değmez nazar da
İnsanı satarlar, hemen Pazar da
Kime güveneyim, kimi seveyim !

Torpili olanın, boldur dayısı
Bunların epeyce, çoktur sayısı
Nedense hep saygı, görür ayısı
Kime güveneyim, kimi seveyim !

Yalancı efendi, olmuş birisi
Yüzülmüş dürüstün, çoktan derisi
Karanlık sokaktır, artık gerisi
Kime güveneyim, kimi seveyim !

Silinmez vicdan da, biriken paslar
Gereksiz üst olur, cahiller astlar
Ne olur söyleyin, hakiki dostlar
Kime güveneyim, kimi seveyim !