KiME GELİR? Şiiri - Mustafa Yaralı

Yüreğimi deler burgu,
Şiir olur dile gelir.
Ne hayaldir, nede kurgu,
Sözüm özle bile gelir.

İlik, kemik, kan ve deri,
Olduğum o günden beri,
Gönlümüz bir konak yeri,
Çile gider, çile gelir.

Akıl erse fikir ermez,
İzin alıp haber vermez,
Araları uzun sürmez,
Dertler bela ile gelir.

İşe yapar iş yaparım,
Zarar eder tez batarım,
Beş kapıya zar atarım,
Her seferde gele gelir.

Yağmur yağar gölekleşir,
Çörüçöpü şelekleşir,
Bu gariban çok bekleşir,
Pislik bile sele gelir.

Sinek konmaz dalımıza,
Dönüp bakmaz balımıza,
Köpek banmaz yalımıza,
Emeklerim yele gelir

Parmağıma mızrap değmez,
Teğet geçer boyun eğmez,
Hoş bir nağme beni sevmez,
Saz göğsünde tele gelir

Pazara sergim serilse,
Gün vadiyle söz verilse,
Düz adrese gönderilse,
Eğrilerek ele gelir.

Ne aptalım nede salak,
Yaş altmış dört, hâla şalak,
Gerek yokken şimşir tarak,
Başımdaki kele gelir.

Yollar bana yokuş ekler,
Haramiler pusu bekler,
Topuğuma batan dertler,
Dizi aşar bele gelir.

Bencileyin kalan naçar,
Hakk’a döner avuç açar,
Cümle mahlûk benden kaçar,
Bülbül bile güle gelir.

Dert çekeni Mevla’m korur,
O isterse olmaz olur,
Ta ezelden doğan o nur,
Döne döne çöle gelir.

Yaralıyı aşk sarınca,
Yar hasreti uzayınca,
Telli turna susayınca,
Süzülerek göle gelir.

05.04.2010…Mustafa YARALI