Kimdir Kuyuda Oan, Yusuf mu Kuyu mu

bazan bakmalıdır pencereden
sokak bir uzun ırmaktır. görülmelidir.
sokağın tam gözbebeğine cesurca
oradaki fahişelerin belki...

ne iş yapar ki bu fahişeler,
kirli donlarını yıkayan kadınlarından
utanan erkekler mi giderler ki onlara.
yahut çocuklarının gözlerine bakamayanlar mı
derin kazım işleriyle uğraşırlar fahişelerin.

bazan, bir savaşın içine bakmalıdır pencereden
ki savaş uzun bir kan ırmağıdır,
orada boğulur zafer kanla.
demek ki zafer, kanlı sidiğidir savaşın.

bazan uzun soluklu susmalıdır adam
ki kadınlardan farklı olsun değil mi ya.
hep dövüşerek geçmez ki yaşam
susmak yakışır bazan.

bazan, derin bir kuyuya bakar gibi bakılmalıdır sokağa.
herkes, kendi kuyusundaki yusuf gibi bakmalıdır.
kuyudan gökyüzüne değil,
gökyüzünden bakar gibi yusuf'una kendisinin.
çünkü, kuyudayken yusuf bakmadı gökyüzüne
kuyudan sadece gökyüzüne bakan
bilemez kimdir kuyuda olan.

yusuf gibi olmalıyızdır. ki kuyudaki yusuf olduğumuzu
bilirsek kendimiz sever bizi
ve eğer bağdat'tan dönen bezirgan ölürse bu savaşta,
kim kurtaracaktır uğrayıp, kuyuya bakıp bizi.

öyleyse, hep kuyuda kalacağızdır
çünkü, bezirgan öldürüldü bağdat'ta
ve biz de öleceğizdir kesin kuyumuzda

eğer, bağdata giden bezirgan bensem
ve öldüysem bu savaşta bağdat'ta
nasıl döneceğim bulmak için yusuf'u kuyusunda

ya hem bezirgan, hem yusufsam
nasıl hissedebiliyorum popomdaki minderi bu kadar yumuşak.
hollyvood filmi değil o zaman ekranda oynatılan,
kendisidir savaşın ve U.S.A yazıyordur
kanatlarında bombardıman uçaklarının.

zorbanın bombalarıyla ölüyor insanlar
ve ben birşey yapmayacağım seyretmekten başka
inadına seyredeceğim kardeşimin ölümünü
kinimin büyümesi için yapacağım bunu da

çünkü, o zaman yusuf, büyürken anlayacak
neden ağladığını babasının, kalbinin kuyusunda
ve o da nefret edecek düşmanından

kuyu gerçekten kuyu,
yusuf gerçekten yusufsa