Kimdir bu, bu mavi, bu öfkeli oğlan?
Işıltılı ve garip, sanki savrulmuş bir yıldızdan.
Öyle öfkeli görünüyor ki!
Uçmuş odanın birine, ardında bir çığlıkla.
Solar mavi renk. Her şeye rağmen O bir insan.
Kırmızı bir lotus açıyor kandan çanağında;
Sanki ben kumaşmışım gibi, dikiyorlar beni ipekle.
Ne yapıyordu parmaklarım O’nu tutmadan önce?
Ne yapıyordu ki kalbim sevgisini?
Bu denli berrak görmemiştim hiçbir şeyi.
Gözkapakları leylak-çiçeği gibi.
Ve soluğu yumuşak, bir pervane misali.
Bırakmayacağım asla.
Umarım hep böyle olur. Sahtelik veya çarpıklık yok O’nda.
(“Üç Kadın”dan)
Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 15.2.2014 15:21:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Who is he, this blue, furious boy, Shiny and strange, as if he had hurtled from a star? He is looking so angrily! He flew into the room, a shriek at his heel. The blue color pales. He is human after all. A red lotus opens in its bowl of blood; They are stitching me up with silk, as if I were a material. What did my fingers do before they held him? What did my heart do, with its love? I have never seen a thing so clear. His lids are like the lilac-flower And soft as a moth, his breath. I shall not let go. There is no guile or warp in him. May he keep so. (From "Three Women")
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!