Kimdin Sen? Şiiri - Leyla Kaygun

Kimdin sen cocuk?
Söyle kimdin sen?
Hangi duraginda indim ki ben hayatin?
Indim de sana vardi bütün yollar?
Hangi duraginda bekler gibiyin de
Bindigim tüm trenler sende durdu

Sen de durur da ask siire durabilir
Sarap hüzüne
Dayanabilir miydi cocuk?

Ask siir olur gece yazilirdi en cok
Siir ask olur gece yasanirdi
Sarap geceye tutkundu hüzün renginde
Sen geceyi severdin cocuk
Geceyi en cok

Cünkü bilirdin gece yasanirdi siir olmasi gereken ne varsa
Yalnizlik gece yasanirdi
Yasaklar gece
Sevda gece
Sonra ikimiz bir gece treninde
Sen yakalamak icin bir kadinin gözlerindeki maviligi
Bense ölümden kacmak icin geceleri
Sehirler gecerdik ülke ülke
Dünyanin sonundaki ucurumlara dogru yol alan trenlerle
Biz seninle uzaklara raylar döserdik
Sen uzaklari severdin
Uzak neresiydi cocuk?
Ölüm müydü?
Siir miydi?
Ülke miydi?
Ask miydi?
Yakin miydi?
Bu kadar yakin ve bu kadar uzak miydi?
Köyüm dedigin soguk kentten bilirdin uzaklari
Bense yakinligini ölümün
En cok geceleri cocuk
Gelir ölüm yalnizlik gibi

Kimdin sen cocuk?
Söyle kimdin sen?
Ayni ülkeyi,ayni dili paylasmak yetmiyor
Bir cocugun gözyaslarinda bulusmak icin

Cok göz yasi gördüm,
Cok kayip, cok zulüm gördüm,
Pustluk kiyim gördüm
Ama herseyi ben kendi yalnizligimda gördüm
Nerden sizdin yalnizligima cocuk

Benim bir yanim talandi
Bir yanim viran
Yikilmaksa bir kentin kaderi
Bizans`tan beri
Varsin yikilsindi icideki insanlar da
O zamanlar yani Istanbul gecelerinin daha benim gecelerim oldugu o zamanlar, hani her geceme Ölümün agzinda pimiyle düstügü geceler
Koca Istanbul sehrini yerle bir ederdi ölüm haberleri
Ölüme bu kadar alisik bir kent her ölümde bir kez daha yikilirdi ve inadina önce bagimli yapar, sonra asik ederdi kendine acemi kürt cocuklarini...

Önce korkmamayi ögretti bize istanbul
ne asktan
ne ölümden
ne de hayattan
Biz de korkmamaya basladik
Korkularimizdan caymaya hazirdik
Baska caremiz yoktu ki yasacaksak eger bu sehrin kuytu, karanlik sokaklarinda...
Ölüleri sevdik ölümleri sevmek icin
Mezarliklardi sonra askin ve hasretin naralarini göge firlattigimiz yer
Ask bir ölme bicimiyse
Ayni anda bir yasama sebebidir dedik
Hayati sevdik cocuk
Ama bedeli agirdi genc olmanin
Korkmamanin
Aski ölümüne
Ölümü askina
Hayati ölesiye bir askla sevmenin bedeli agirdi cocuk

Yikilmaksa bir kentin kaderi
Bizans`tan beri
Varsin cizilsindi iste böyle masum cocuklarin yikilasiya kaderi
Esrar gibi cektik icimize nefes nefes aski,
Tinerdi artik ölümün kokusu
Her jilet yarigiyla biz hayata kan(a) dik...

Ölümden korkmazdim cok önceleri
Benim bir yanim talandi
Bir yanim viran
Bir tek siirdi bana hayattan arta kalan
Nerden sizdin icimdeki enkaz yiginlarinin tam ortasina cocuk

Alismistim yalnizliga ölüme alisir gibi
Bir intiharin ihbari olmazdi ki
Gizlice hazirlanyordum ben
Apar topar yasiyordum
Hep gider gibi
HAyati hatirlatan hic bir sey vermiyordum insanlara
Sadece sözcükler birakiyordum sevdiklerime
Sözcüklerim ele versin istiyordum yüzümün ardindaki beni
Benim yüzüm ölüme bakiyordu cocuk

Mezarliklarda yasiyordum
Bir tabuta sigabilecek kadar düs götürüyordum yanimda
Ve her mezarin basinda ben her gece biir siir yaziyordum

Ama ölmek hic te kolay degilmis be cocuk
Ölüm hic te öyle yakin degil
Ölüleri, ölümü sevmek
Mezarliklarda yasamak
Ve yazmak bir siirin en güzel dizelerini
Yetmiyor ölümü teninden süzülüp solugunda hissetmeye

Ama sen geldin sonra....
Sanki hep kalacak gibi
Geceleri geldin en cok
Sarap gibi
Ask gibi
Siir gibi
Ben alismistim sana
Hayata alisir gibi
Ölümden korkar oldum sonra
Hersey sonsuzlukmus gibi
Gecmisi ve gelecegi umursamayan ana asik cocuklar gibi

Simdi...
Hayatla ölüm arasinda düsler sokagindayim simdi
Caresiz titriyor ellerim hayattan yana
Falci kadinlarin dolgun gögüslerine aciyorum avucalarimdaki cizgileri
'Söyleyin! Ne olacak simdi? '

Bakmadan bile bir kez avuclarima
Yüzümün ardina bir yüze takildi kadinin gözleri
'An geldi hayata ihanet ettin
An geldi ölüme
An geldi aska
Ve ihanetin ta kendisine

Simdi bitmeyen bir rüyanin icindesin
Hic bulamayacagin bir kadini arayacaksin,
Cünkü sen buldugunda yasami yitirenlerdensin
Aski buldugunda yitirdin
Ölümü buldugunda
Hayati buldugunda
Sen buldugunda yitirenlerdensin
Üc vakte kadar hic bulamayacagin bir kadinin
Pesine düsüp onu arayacaksin
Aski yasayacaksin bu uzun yolda
Her adimda bir adim ölecek iki adim hayat olacaksin aska
Ve kolay degil yasamak unutma
Ask kolay degil
Ölmek hic te sandigin kadar kolay degil...'

Kulaginin arkasina taktigi karanfil
Avuclarima düserken kayboldu kadin
Karanlikla cilvelesir gibi bir sokak lambasi ardinda bir türkü oldu sonra

Ölmüs cocuklar geliyorlar bir bir yanima
Tütün sararak geliyorlar
Cay demleyerek geliyorlar
Sonra onu soruyorlar
'Diyarbakir`li bir cocuk vardi
Kara gözlü
Kara percemli
Ve geceyi seven bir cocuk vardi hani...'

Gülümseyerek öpüyorum avucumdaki bir cizgiyi
Ve esmer suratli bir cocukla
Dünyanin sonundaki ucurumlara dogru
Yürümeye basliyorum:

'Sev kendini
Beni sevdigin kadar
Siiri sevdigin kadar
Yoksa aska layik degil sanir seni birileri
Ne aska
Ne hayata
Ne de ölüme....'

Sahi kimdin sen cocuk?
Söyle kimdin sen?
Hangi duraginda indimki ben hayatin
Indim de sana vardi bütün yollar? ....