Kimdi O Şiiri - Birgül Beyaz Pulat

bu bir şehri arkada bırakıp gitmek gibi bir şey değildi…
benliğimi şehirde kalanda bırakmak gibiydi..
geride…arkada… uzakta
kimdi O? ..
belki bir kaçış yolu,
belki bir sığınak,
yada hayata yeniden adım atmamı sağlayacak
bir paragrafın başlamasını belirten bir işaret….
ama sanırım yerini kimselerin tutamadığı birisi…
iyi hissetmemi sağlayacak cümlelerin sahibi…
O…koşar adım yolları aştığım…
kilometre işaretlerine her geçişimde dilek niyetine umut bağladığım..
O yolların ucundaki…..önündeki…ilerisindeki…
gözümde büyüttüğüm,dilimden düşüremediğim…
şiirlerin satır aralarındaki nefesim,
her notasında yudum yudum içtiğim nakaratım…
bir masalda rastlayamayacağınız,
üzerine henüz öyküsü yazılmamış,
hikayem… an’ım… destanım.
O…hassas kurulmuş cümlelerimi
bir çocuğun başını okşar gibi sevenim,
imalarım…sitemlerim … sözlerim.
cam kenarı yalnızlıklarımda
demirlediğim limanım.
her sağanak yağmurunda
damla damla avucuna döküldüğüm.
sonunu getiremediğim gecelerimin
sabahında sinesinde uyandığım,
yerim…yurdum…mekan’ım
bohçamı değneğime takıp,
boynumu bükerek her göç edişimde sınır boylarına,
hududu o’na çizilmiş dönüş yolum,
O… aklıma gelince andığım,
hasreti fikrime düşünce yandığım…
O her bir şey’im…….di…
Bu bir şehri arkada bırakıp gitmek gibi bir şey değildi…
O kalmıştı arkada…
Ve ben o şehri bir daha sevemedim….
sokaklarında tiz bir çığlık gibi ad’ım kaldı,
kaldırımlarında yalnız ve yorgun ayak izlerim,
adım adım uzaklaşırken şehre bir vedaydı aslında..
avucuma kondurup yolladığım o buse…
ne şehir kaldırıp başını baktı bana…ne de O….
kalabalık peronlarda annesini kaybetmiş
çocuğun gözyaşı yoktu belki bende…
ama sahipsizliğin o derin acısı var ya tüm hücrelerim de
zaten hiç bilemedim içimi dışıma vurmayı ya…
ah o kahrolası dik omuzlarım…
bir lanet savuraydın ya,
hem O’na …hem O’nu kendine benzeten ……O şehre…
bu bir şehri arkada bırakıp gitmek gibi bir şey değildi…
her bir şeyim olanın….
hiçbir şeyim oluşuna …an be an şahit olmak gibi bişeydi......
23.05.2012..