Kimdi Nuh’un Gemisinde Kaptan

(şu geniş yeryüzünde dar bir vicdanla,
her giden bir sancı bıraktı alnımın ortasına)

Yedi tepe, dere, gök
Haykırası var kursağımın
Nerdeler?
Dağlar, denizler ardından
- galyotlarda kürek çeken köleler
Kirli gözbebekli, kirli sakallı eşkiyalar
Persler, Roma, Osmanlı
Entrikalar diyarı, saltanat kayıkları
Onca han, onca sultan, onca karal
Kazıklı Voyvoda, Korkunç İvan
Dünyayı fethe kalkan İskender
Nerdeler?

Hepsi gitti birer birer
Mor atlaslı gemi küpeştesinde
Köz edip yaşamın yeşil umutlarını
Kara bir tül çekerek yüreklere
Rüzgar yemiş yangınlarla
Gittiler

Hani bin bir baharın cilveleştiği bahçe
Ne kaldı geriye?
Okunmadan yırtılan aşk mektupları
Koklanmadan solan güller
Bozulan kuş yuvalarından gayrı
Ne kaldı geriye?

İşte sen. Zalim İnsan
Başak sürünce biçti buğdayı,
- içindeki vahşi hayvan.
Sancıların bundandır hasat mevsimleri
Kazananın da kaybettiği bir yarışta
Başladığın perdede değilsin şimdi
Damarlarında kirlenmenin izleri
Örtmüyor soluğundaki ölüm ağırlığını,
- karnı doymuş çocuk gülümsemeleri

Elbet savuracak bir rüzgar,
- seni de bu sahneden.
Yazdığın tirat hatırlanmayacak
Tanrı bile unutacak adını
Hangi ayet, hangi bab, hangi mezmur
kurtarır seni bunca günahın vebalinden
Sicili bozuk vahşi gen haritana,
- kan sızıyor dişlerinden
Kan sızıyor dişlerinden...