Gecenin kuytu karanlığına dalarken gözlerim
Sessiz sakin sokaklarda belirdi bir karaltı
Bedeninde bir ağırlık elinde bir kâğıt
Ağlıyor içten içe yeriniyor durmadan
Gök delinircesine yer sarsılırcasına bir feryattı bu
Nedense solgun gözlerini döndü bana
Yaşlı gözlerini sıvazlarken
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta