Gecenin kuytu karanlığına dalarken gözlerim
Sessiz sakin sokaklarda belirdi bir karaltı
Bedeninde bir ağırlık elinde bir kâğıt
Ağlıyor içten içe yeriniyor durmadan
Gök delinircesine yer sarsılırcasına bir feryattı bu
Nedense solgun gözlerini döndü bana
Yaşlı gözlerini sıvazlarken
Tam dudakları kıpırdadı ki durduğu yerde düşe kaldı
İnerken merdivenleri soluk soluğa
Beynim meşguldü kim bu benden ne ister
Eğildim ve tuttum başından
Zavallıda can kalmamıştı
Belli ki hayatta acı çekmeye mahruz kalmıştı
Karalanmış bir dörtlük vardı elinde
Yazılmıştı temiz bir dil ama kirli sözlerle
Verdik garibanı toprağa esrarengizce
Göçtü gitti aniden habersizce
Hakkında kimse bir şey bilmiyordu
Ama dörtlükte şu sözler yer alıyordu
Sonunda öldü sevdiğin göçtü gitti
Sonunda nihayet beklediğim gibi
Sonunda en sonunda aptal âşık
Senin de öleceğin gibi
Belliydi sevimsiz birisinin sözleriydi bunlar
Belki rakip bir âşık belki de bir düşman
Kızına düşkün bir baba veya üvey bir anne
Ama bu ne fark eder ki
Ne adam geri gelir ne de ondan alınanlar
Kayıt Tarihi : 28.11.2008 16:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
kimsesiz bir adamın ölürken çevredeki kişilerin onu tanımaya ve anlamaya yönelik düşüncelerini aktardım kağıda.elinde bulunan kağıtta bir sevgilisinin olduğu ve onu kaybettiğini anlatmaktadır,çok geçmeden adamın da bu acıya dayanamayıp öldüğü belli olmuştur,suçluların kim olduğunu öğrenmek malesef adamın dirilmesine ve çektiği acılar için çözüm olmayacağı dile getirilmiştir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!