Bilinmeyen bir zamanın meçhulu olan Ey İnsan!
Sen ki varlığı manasız ve bilinmez iken,
seni yoktan var edip, varlığına mana veren
Rabbine karşı seni aldatan neydi?
Kimdi bu alçağında en alçağı?
Dilinde inkarı, kalbinde fesadı.!
Kimdi bu yolları zillet sisleri ile kaplı olan?
Yollarını aydınlatan melun ateşini, kendisine rehber edinen?
O nasıl bir yol ama..
O nasıl bir rehber..
Ta ki o görünmeyenler, bir bir görünmeyedursun.
O nasıl bir korkudur.! Nedendir bu endişe?
Sonra insanı aniden yakalayan bütün o pişmanlıklar..
Ya Rab,
şaşırtma, saptırma, bel bağlatma..
Senden gayrı, hiçbir mahlukatına..
-Hurrezan
Kayıt Tarihi : 10.5.2023 21:46:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!