Kimden Kaldı Bu Enkaz Şiiri - İsmail Uysal

Akıl ne der bilemem, lakin yürek hep aynı
Aynı hamam aynı tas, aynı ritim aynı haz!
Akıl sarsa da kalbi, gönül dinlemez beyni
Felekten gün çalmaktır, cırcır böceğine yaz!

Güneşe meydan okur ayın karanlık yüzü
Zifiri karanlığa kurban ettik gündüzü
Kustu dağlar hıncını, pembeleşti tunç yüzü
Kaldı eteklerinde bir Köroğlu bir Ayvaz!

Kalpten dudağa gömdük tüm ölümsüz aşkları
İndirdik yeryüzüne cennetteki köşkleri
Boğduk ellerimizle doğmamış kuşakları
Bedenden öte geçti, ruha bulaştı maraz!

Ve hatalar, "keşke" ler ve onulmaz yaralar
Beyaz üstüne gölge gibi düşen karalar
Sonrası bağbozumu, bilindik manzaralar
Aynı sarı yapraklar, yine güz yine infaz!

Ey aşkın bakiresi, dölünü kimden aldın!
Ateşi sen yakmıştın, külünü kimden aldın!
Sağlam teslim ettiğin ölünü kimden aldın!
Kim kıydı gençliğine, kimden kaldı bu enkaz!