Kimde bıraktın beni de, sensiz kaldım.

Onca yaşadıklarımın üstüne bir sana güvendiğimi söylemiştim.Sana yakıştırdığım Aşk o kadar güzelleştiriyordu ki gören kapılıp gidiyordu sana,bense sadece bana ait sanıyordum seni.Oysa söylediklerimin hepsini bir kenarda saklamışsın.Nasıl olsa güveniyor çok seviyor demişsin demek ki.Gel dediğinde gelenim git dediğinde gidenindim.
Ben alfabedeki bütün harfleri adından süzerek geçirenindim.Yürekten gelen gözyaşı sevgidir, aşkın acıttığının belirtisidir dediler,aldandım.Sana söyleyeceğim her cümlede daha çok sessiz kaldım.
Sustum.
Konuşamadım.
Sevdim.
Gittin.
Gitmek istemediğini defalarca dile getirdin,ama giderken bir hoşça kalı çok gördün.Bir ayrılıkta saatlerce göz yaşınla mahkum ettin o güzel yüzünü,sonra sabahlara dek bir gülümsemeni esirgedin benden.Uykunu izledim saatlerce, uyumanı,uyandığında tek yaptığın şey kendini saklamak oldu.
Hep bir cümle lafını bekledim,şahit olduğum o kadar şeyi unutmuşken bir sözünü bekledim hiç bir şey demedin.O kadar kalabalığın içinde yalnızlık çektiğini söyledin,ama yalnızlığında hep aklındakilerle kalabalıktaydın.Hakkını yemekte bana yakışmazdı.Sevdin tabi sevmedin diyemem.Ne zaman sevgiye aç kalsan sevdiğini hissettirdin çünkü biliyordun bir çok fazlasını alacağını.Ve sevmelere inandırmaya çalıştın,inandığımı sandığım an her kes gibi sende o yolu seçtin.
En kanayan yerimden bir yarada sen açtın,gittiğin kişilerden göründün bana.Onlara maskot ettin beni.
Sonraları yalnız kalıp bir tek ben olduğunu söyledin
Ben sendeydim de,ne olarak?
Neyin olarak?
Keşke biraz sevdiğim gibi sende sevseydin,en azından değer verdiğin en basit şeylere gösterdiğin gibi.Canımı canıma katıp hayatıma hiçe sayıp gelmiştim oysa sana.
Anladın,
İstemedin.
Söylesene şimdi sevgili;

Kimde bıraktın beni de, sensiz kaldım.