Kimbilir Nerelerden Şiiri - Halil Kıvrık

Düşler yaşarken
ağaçlar yapraklarını döküyordu
toprakla yapraklar kuçaklaştı yeryüzüne yakın bir yerde
ölümsüz oldular
altı ay sonra doğacaktı canlar yeniden
sular azıcık çekildi gövdeden köklere
sonbahar gelmiş haberimiz yok

Doğa
anlamını korudu
sen ve ben kafa kafaya verdik
kutsadık tüm makro organizmaları mikron anlarda

Şimdi bahar
ağaçlar çiçek açamadı
sular çekildi geri
tarihin sayfalarında kaldı eski yapraklar

Doğanın;
yaşamdaki son tanıklarıydı
Artık tahammülüde yok yeşilin
bulutlara dokunamıyor yağmur
insanın konuşası gelmiyor
beden dili sivri mi sivri
tırmalıyor bizi hırçın belirsizlik

Yasağın esiri gözler
gözlerini kaçırdı uyanmadan mütevellit
canlı olmanın gizemi ayıplandı
varlığınla varlıklar
varlıklarla vardığın arasında ağır yükler omuzlardan kalktı

Çöreklendi kutsanmamış şüpheler zihinlere
yol yordam
kol kanat aramaktan bezgin başlamadan biten yarınsızlık

Bil ki;
bu acılar tükenecek
yeni acılar başlıyacak başka tadda
umut ve bilinç yenecek
dostluğun evrensel eli uzanacak aşka
hayata
ve
sana

Kimbilir kimlerden
ve
ta! nerelerden.