Kimbilir...Birgün... Belki...

En son ne zaman güldü kalbim
Hatırlamıyorum,
O kadar çok yıl aktı ki yaşamımdan
Ne ben kaldım eskiden
Ne de yılların gönül yorgunu

___Yalnız ve yaşlı ruhum.

Halbuki ne kadar isterdim
Hep çocukluğa demir atmayı
Yalnızca sevmeyi, sevinmeyi
Sınırsızca sevilmeyi
Güzel hayalleri düşlerdim

___Buruk tebessümlerle.

Ne yazık ki,
Geçen yıllar aldı götürdü uzaklara
Tüm hayallerimi, coşkularımı
Mazide kalan güzellikleri
Öylece bakakaldım ardından
Kaldım yapayalnız ıssızlarda
Kendimle baş başa

___Buruk sevinçlerle.

Belki ben de isterdim
Bulutların üzerinde uçmayı
O bembeyaz, ak yığınlarda gezinmeyi
Yıkardım ruhumu, acılarımı, hüznümü
Kalbimin sesini dinlerdim sessiz gecelerde
Haykırırdım korkularıma hiddetle
Çaresizliğime, yılgınlıklarıma

___Bir duyan ses versin diye.

Titrer yüreğim, yanar gönlüm
İçin için, derinden derine
Acaba diye sorarım kendime
Şu yaşlı dünyada, şu son fasılda
Yaşlanmadan duygularıma
Heyecan ve sevinçlerime
Arayıp durduğum, deli divane sevdama
Sonbaharda, yani ömrümün hazanında
Beklediğim, hasretle ve umutla
Gönül kapımı çalacak olan sevgi aşığı

___Olur mu, gelir mi dersin ey kalbim?

___Kim bilir...
______Bir gün...
_____________Belki...

(21.10.2004)