Kimbilir.. Şiiri - Atıl Kesmen

Kırılan düşünceler
Düştümü yanan çöllere
Bir damla göz yaşı, serap olur
Ve güneş için için ağlar
Kızğın kumlar,kendin de yanar
Kimbilir…..
Belki, görülmez bir çemberin yayı oldum
Kendi gerçeklerimi
Anı olarak doğuruyorum
İşte,
Böyle kilitlenmiştir,saatler günlere
Çektiğim her bir tek nefes
Tere dönüşür
Cepkenimin görülmez yerlerinde

Yaşam nefesimi kokladım
Gerçeklerimi,avuçlarımdaki çizğilere sordum
Kimbilir….
Belkide, bu son yılların
En büyük sevgi çığlığı olmalıydı
Yıldızlar bile bir bir çatlıyordu
Ama nedense,
Gönlüm,gözlerim olmuş beni boğuyordu
Ve gök yandı,toprak eridi
Bir damla göz yaşı, yağmur olup
Beni gönül gözlerimde sel etti….

Bedenimde ürkek bir yaşam sevinci
Yolculuk yapan,gölgemi izliyordu
Nefesim kesilmiş
Gönlüm,iniltilere esir düşmüş
Gizemli bir boşlukta kendimi arıyordum
Görülmezliğin, bilinmezliği ise
Yalan dünyanın gerçeklerini
Hiç çekinmeden
Ama hiç çekinmeden
Sevgi yerine
Dost,postuna iğneliyordu..

Keskin sancılarım
Acımasızca, gözlerimden doğum yapıyordu
Dost artık sahte bir post olmuştu
Gizli oyunlar oynuyordu özünde
Ve ben
Bu dikenli yokuşun kucağına oturmuş
Yol yorgunu benliğimle
Kırıp parçalıyordum bendimi
Ve yeni bir doğuşa
Yelken açmanın keyfini yaşamak istiyordum
Sevgi, sevgi, sevgi diye

Evet…..
Sevgi yalan değil
Ve hiçbir zaman da yalan olamaz
Gayri, bana yer yok
Yalan, dolan kokan
Bu anlamsız, senin dost çölünde
Çünkü…..
Söylenecek söz kalmadı dilimde.

Güneş bile küsecek,bensiz kalmış gönlüne
Ağlasanda, asla kar etmiyecek gidene
SEVGİ, çatladı kabuğundan
Sahte dost, yara aldı karasından
Gayri, bana yer yok
Olamazda
Sahte postun,dost çölünde
Çünkü…..
Yanacak kum kalmadı tenimde.