Kimbilir… Şiiri - Hasan Güven

Çocuktu,çocuk denecek yaştaydı,
geldiğinde bu kente.
Yeni terlemekteydi bıyıkları.
Okuma- yazmayı da yeni sökmüştü hani.
Bekar odalarından birine yerleşti önce,
bir de arkadaş bulmuştu yanına.
İlk işi anasının verdiği harçlıkla
ödemekti odasının kirasını.
Sevmişti yaşamı.
Yaşamalıydı,
yaşatmalıydı,ideali.
İş bulmalıydı ilk işi.
Umuda ışık olmuştu hep.
Ve en önde yürürdü karanlık yolu.

.........

O gece,
Sıfır iki sularında kıstırmışlar
altgeçitlerden birinde
kanlıları onu…
Bir elinde sıkı sıkı tuttuğu somunu,
diğerinde,
”Yine Kan Davası”yazılı gazete küpürü.
Öylesine uzanmış yatıyordu…
Ağlamıyordu eskisi gibi,
gülmüyordu da…
Eskisi gibi hüzünlü de değildi.
Hatta mutluydu daha da.
Kaskatı kesilmişti elleri,
ve de ayakları...
Bedeni titremiyordu artık heyecandan...
Ve yüreğinde eski püskü,
kırık dökük bir kilit vardı.
açamadı bir türlü
açamadı çilingir,

Böyle miydi kanun,
böyle mi olmalıydı.
Kimbilir…