Seni anlatmaya yetişemiyorum,
Zamanı aktaramıyorum sayfalara,
Seni sen gibi çizemiyorum.
Gözlerini göremiyorum eskisi gibi,
Zaman gözlerimi götürdü benden;
Mutluluk oldukça bulanık.
Şarap içiyorum,
Bir üzümün hayatı dudaklarımdan akıyor.
Önce çiçeğim açıyor,
Sonrasını sorma, ben de hatırlamıyorum.
Bir kelebeğin ilk kanat darbesi gibi rüzgârı okşuyorum,
Yeri geliyor bir yelkenli gibi delip geçiyorum, boyum boyu dalgaları.
Kendimi bulamıyorum ya da hiç tanımadım.
İnsan tanımadığını kaybeder mi?
Kayboluyorum, zamana yenildim,
Artık yüzümü bile tanıyamıyorum.
Kelimeler yetmiyor bazen
Kaybolduğum cümleyi şimdi daha iyi anlıyorum.
Yazmak bir piyano tuşuna basmak gibi
Bir fil misali kelimelerimi arıyorum.
Kayıt Tarihi : 15.1.2023 12:34:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Aşkla başlayıp kendiyle biten bir şiir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!