Kim vurduya Gelesin Şiiri - Hadiye Kaptan

KİMVURDUYA GELESİN

umut yürekte acıya demlenirken
boş gölgeleri deriyorlardı onlar
mecburiyetten
uzak yolculuklara döndüğünde yol
yüzlerinden kalkan yük
sırtlarındaydı artık
maviden yoksun bir iz sürüyordu karanlık bakışlar

/şans
elinden tutup kaldıran ya da yere vuran/ın/

onlar yokuşları gördüler hayat boyu
sen, düzlüğü bin atla geçemezsin şehzâdenin torunu

seyir defterimdeki yön
bubi tuzaklı tek yol
kalemin elinde gerilip duruyor söz
oysa, bundan önce kırklanmıştı kaç kere
yine de, sırılsıklama kesiyor
efkâr dağıtamıyor titreyen hüzün
kör kurşunla
kimvurduya gelesin hayat! ...

Hâdiye Kaptan
c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir