Kim Vardı? Şiiri - H. İbrahim Sakarya

Kalemim elimde düşledim yazdım
İnsanlarda bin bir çeşit gen vardı,
Nice gönüllerde sevgiler sezdim
Âşık vardı, maşuk vardı gün vardı.

Bazen hayallerim sükûtla durdu
Dostun davranışı kalbimden vurdu
Ömrümü verdim de yine kudurdu
Nadan vardı, küstah vardı kin vardı.

Bir de vardı gece, gündüz arardı
Benzim soluk görse derdim sorardı
Ummadığım anda sürpriz yapardı
Şaka vardı, nükte vardı şen vardı.

Zaman var ki, candan üstün tuttuğum
Kefaletle malına mal kattığım
Ar ederek yataklara yattığım
Kalleş vardı, hile vardı, hin vardı.

Birisi var, ölsem çıkmaz usumdan
Sevgiliydi gönlümdeki kuşumdan
Kıymetlidir ekmeğimden aşımdan
Aşkım vardı, canan vardı can vardı.

İnsanoğlu çiğ süt emmiş derlerdi
Kimi var ki, gonca gibi güllerdi
Kimi seni dilim dilim eylerdi
Bade vardı, bıçak vardı cin vardı.

İbrahim sen aynalara baktın mı?
Yüreğinde ışığını yaktın mı?
Darılıp da hatır, gönül yıktın mı?
Parça vardı, sırça vardı cam vardı.