Kim Uydurdu Şu Aşkı Şiiri - Merve Demircan

Yokken Kitap, Sünnette; kim uydurdu şu şeyi?
Kimse onun mucidi, alıp gitsin o şeyi!
Hiç kimseye yok hayrı, çok herkese zararı;
Alıp arzdan huzuru, berbat etti her şeyi!

Normal sevgi dururken, ne gerek var ifrata?
Haddi aşmak bir şeyde, büyük varta ve hata!
Madem zarar, ziyandır, müfritane şu sevgi;
Aman sakın o şeyi, alman ağza siz kat’a!

Eder derde inkılâp, haddi aşsa bir derman!
Baş edilmez hal alır, sultan da yazsa ferman!
Yeterince dert varken, eklemeyin yeni dert;
Halk muhtaçken şifaya; lütfen bela çıkarman!

Var mı ona tutulup, iflah olan bir kişi?
Düşse od’u kalbine; yandım, bittim der kişi!
Bir şey zıtsa fıtrata, kaçmak evladır ondan;
Lakayt kullar helakte; fark etmeden er, dişi!

Sizin olsun ifratı, kâfi bana vasatı!
Ziyan ise muhabbet, evla onun kesatı!
Dünya, ahret beladır; gayr-i meşru sevgiler;
Meşru ise bir sevgi; yeter onun hasat’ı!

Merve Demircan
07.10.2011-İzmir