Kim Tutarsa Güneşi Şiiri - Gülşah Çulha

Doğumu, filizlerimi
Yeşerten tohumlarımın
Toprağa ekildiğim andır.
Gözüm ilk açılışında
Güneşi gördü
Bir de giydirildiğim kanları
İlk defa toprağı kokladım
Bir de anamın terini.
Sonra teninin nasırlı kokusunu
Babamın.
Yüreğim, o kanlardan
Ateşinin rengini
Umudunu, o güneşten
O topraktan
güvenini aldı
Şefkatini o ana
o baba, emeğini
Gücünü o tohum verdi.
Serpildim Anadolu'nun
Bereketli yeşillerinde!
Umudum, ekin olma
Yolunda.
Derken, yoğruldum
Emekçilerin ağıt dilli
Gözyaşlarıyla!
Asillerin sünger sunan
Çoraklığı
Soldurdu kır çiçeklerimi...
Koşarken güneşin peşinden
Düştüm
suyu gördüm
Ekmeği, tuzu
bir de taşı.
koynuma dolandıkça
Yılanlar
Dilime sitemlerin
En hırçını.
Sinenleri anladım, sinsilerle
Ama ben sevgi adına
Zalimler! ..
Emek, insan adına.
Ben baş kaldırıyorum
Hadi bakalım,
Güneşi Kim Tutarsa! ..