Kim Sararsa Sarsın Neyime Benim

Bitti umutlarım bağlandı yollar
Açılmıyor artık o beyaz kollar
Bizi ayırdı da hayırsız kullar
Kim sararsa sarsın neyime benim

Susturdun konuşmaz bülbül dilleri
Kıyamadım koparmaya gülleri
Sende gidip buldun yaban elleri
Kim sararsa sarsın neyime benim

Unuttun ne çabuk verdiğin sözü?
Yüreğime attın ateşi közü
Arkalarda koydun sen iki gözü
Kim sararsa sarsın neyime benim

Devirdin düz giden DURAK/ı yolda
Hiç hayır kalmadı bende ki solda
Derman mı bıraktın hayırsız kolda
Kim sararsa sarsın neyime benim

Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
KOCAELİ