Kim Olduğun Dert Değil

Hayat bir papatya olsa
Ruhumla büyüyen
Aşkımla yücelen
En küçük yaprağını
Hak eden biri olsa
Çoktan ölse de o yaprak
İçimden koparınca
Sen

Vicdan kırıntılarıyla
Dağlar seren önüme
Ölüm

Gökyüzüne bakıp maviyi görmesi
Derin bir nefes alıp gülümsemesi yeterdi
Ama o kendi derinliğinde kalmayı tercih etti

ne şarap var
ne kadeh
ne kırmızı
ne bir renk
yazdıkça yazsam da
okumak gelse içimden
artık ben bir korkak yazarım

Küçük bir ışıkla var oldum sandım
Bir küçük karanlıkta kayboldum yandım
Hep o dediği dedik yalnızlığım

Unutmadım seni
Hatırlamak üzere bir kenarda duruyor son yazdıkların
Biraz erken uyanmış bizim horoz
Onu bir daha sormayın
bana yeter
Ama yeterli olur mu orasını bilemem

Kim olduğun mühim değil
Beklediğim kişi olmaman sorun değil
Sen de güzel konuş veya sus
Ne yaptığın önemli değil
hiç ortak yanımız var mı
cehenneme inanır mısın