Kim Okur Kim Dinler Beni Şiiri - Fatma D ...

Fatma Doğan
KİM OKUR KİM DİNLER BENİ
Ne oldu neden birden durdu kelimelerim,
Daha ne çok söyleyecek sözüm vardı oysa kendime
Bitmiş mi yani şimdi kalemimde mürekkebim.
Fark etmemişim bile.
Vakit, geceyi çoktan aşmış.
Parmaklarıma kara sular inmiş masal şiir yazmaktan.
Sabahı edeceğim az daha yaza yaza,
Hece hece, satır satır yolları dolanmaktan.
Halbuki, kim okur kim, dinler ki beni
Kimin yüreğinin kanı kaynarda, çocuklaşır masallarımla.
Kim derdine sırdaş bulurda, duyar şiirlerimi.
Hele bir bekleyeyim az daha
Belki bir gören, duyan, okuyan olur ne bileyim.
Kalemim!
Kimse bilmese de bir sen bil, yeter.
Sırlarımın mahfuzu,
Acılarıma bir sen dokun,
Bir sen tut iyi günümde kötü günümde elimden.
Bir sana dökeyim içimi yaren gibi, bir senle güleyim.
Kalemim!
Diyorsundur ki yoruldukça bazen içinden.
Yine koşturdun beni dörtnala yaza yaza.
Yaz yaz nereye kadar varacak bu işin sonu
Desene; kim okur kim dinler seni
Ne diye diziyorsun habire yoluma dizeleri
Kimin derdi senden beter
Kime duyuracaksın yüreğinin sesini.
Kimin acısına dokunacak şiirinin elleri.
Öyle deme kalemim,
Hele bir bekleyeyim az daha
Belki bir gören duyan olur, ne bileyim.
(FATMA DOĞAN 1EKİM2024/TURHAL)