derdi veren allahın adıyla sesleniyorum sana
ne zaman çalacaksın kapımı derman niyetine
kaç gece daha yatıracaksın beni can pazarı sokaklarda
kimleri basamak yapmam lazım ulaşmak için sana
sancılar ve sanrılarla bölünüyor uykum
kan doluyor avucum ve günler geçiyor yılgın bir çabayla
uçuruma denk düşerse yolun hiç düşünme, it beni aşağıya
kaybedeceğimi bilsem bile kaçmıyorum savaşından
kalbime söz geçmiyor, her şeyi anlatıyorum en başından
ve kalbim taşla ezilmiş gibi gerçek bir acıyla çıkıyorum her sabah yataktan
yüzümü bir gör, özlem akıyor gözümden kaşımdan
duymasan da beni, anlatıyorum duvarlara; sana okur gibi bir roman
toparlan diyorum kendime acıyla kıvranırken
bazen dikenleriyle bile sevilmelidir gül ,
kim tutuyor beni hayatım dört yana savrulurken
kim görüyor, kim duyuyor sesimi, tenim acıyla kavrulurken
bana benden başka kim yardım edebilir tanrım
içimde kopan fırtınayı kim durdurabilir, sen mi
kim tutup şu elleri alır avuçlarının arasına
kim sarılır ve bırakmayacağına dair sözler verir sonsuza kadar
her şeyde anlam ararken anlamsız geliyor bir şey
bu acı ince bir sızı olup saplanıyor kalbime gelişigüzel
kalbim diyorum, orada başlıyor içinden çıkılmayan meseleler
seni anlatıyor kalbim, teselli etmiyor süslü cümleler
yaprak gibi sararmış gözlerim, güneşi anımsatmıyor
kahroluyorum yorulmadan ve durmadan ısrarla
yarını düşünüyorum, sonrası yok, olmuyor da
bugün gittin, yarın nasıl geçecek burada zaman?
Kayıt Tarihi : 17.2.2022 02:21:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!