Kim Kimden Gitti Şiiri - Nurten Tarım

Ne kal derim nede git
Dökülse de içim için için
Diyemem
Kalana git gidene kal

Bak bakalım yüreğine
Kim kimden gitti
Kim kimde kaldı daha canlı
Anmaların geri dönüşü zikzak
Ayrışırken bizdeki ben sen

Gelişlerin bahar kokusu sarınca
Gece suskun gözler suskun
Nerelerde kaldım der gibi
Yalnızlığı takmak istercesine
Derinden derine dalarsın yıldızlara
Sessizliğin pimini çeker bombası
Benli anlara takılı saatin tik takı

Sarmala gözlerimi pusunun sızısı
Sıra sende
Yaşı içinde başını eğen bakış
Bilir alevin kızılı
Köz olsa da ateş
Çözüldükçe tenleşir
Dilde ağlayan unutamanın donmuş isyanı

Gönlümün yanık kokusu
Ele vermemek için seni
Düşsem de düşse de dilim
Yazılanların okunmadığı kelime mezarlığına
Yanmak için zaman zaman
Serilir dilimdeki kırmızı halıya
Rüzgar soluğunda saklım

Bak bakalım yüreğine
Kim kimden gitti
Kim kimde kaldı daha canlı
Anmaların geri dönüşü zikzak
Ayrışırken bizdeki ben sen

Zaman belleğinde kalsa da aşk
Bilir kılıcından damlayacak sızıyı
Ancak ve ancak
Bilse de bulut tek mekanını
Dönecek umuduyla düşer toprağa
Güneş bilmez siyahlar dolansa da
Bilir aydınlığın terk etmeyeceğini

Söyle sevgili
Kal diye sever mi gönül
Yar söyle
Gecenin sustuğu noktada
Vedası olmayan yol hangisi

Savrulma benzi soluk
Tilki uykusundan esen şimal
Kimdi kimin peşinde
Uykusuzluğun çakmak taşı
Aka aka hüzün yaşları
Yatağımın lekesi oldu
Düş gölgesindeki belki kırıntıları
Kıran kırana geceyi yaran
Yokuş yukarı gelip geçen hayal
Yarınım olmayacaksan
Bundan böyle ben
Ben aşkın tuzuyum

Zamana akan ömür nehrim
Erit erittikçe beden yağımı
Kursağımdan çıksa da canım
Bırak canımda cananı
Nalanlaşan ruhumla yazacak
Hiçliğin sınırları kadar sevdiğimi

Bak bakalım yüreğine
Kim kimden gitti
Kim kimde kaldı daha canlı
Ayrışmadan bizdeki ben sen
Söyle
Anmaların geri dönüş zikzağı