Senin bir gülüşün vardı, gönülleri alırdı,
Senin bir gözlerin vardı, denizleri dalgalara çağırırdı.
Ağladığında göremedin belki gözümde yaşları
Ama bilmezsin ki ağlardım seninle.
Erkekler ağlamazmış!
Kim demiş onu, ağladım, ağlarım.
Senin kederin, kederimdi belki de
Fakat
Senin için ben neydim?
Sığınılacak bir liman mı?
Yoksa yaralandığında tutunduğun bir dal mı?
Bilmiyorum.
Düşünemiyorum da diyebilirim aslında,
Ama sen benim için candın, sırdaşımdın, dostumdun.
Ya ben, ben neydim sende?
Sen bende bu kadar devken
Ben sende çok küçükmüşüm
Belki gözünde belki de gönlünde
Dönmezdim arkamı,
Çekmezdim adımlarımı
Bitti dedin, nokta koydun!
Ben çabaladıkça, sen bocaladın,
Ben koştukça, sen kaçtın.
Öyle olsun bakalım dostum
Bundan sonra ne adını anarım, ne karşımda görsem tanırım
Kim kimde bitti şimdi gör bakalım
Söz: Ülkü Sarıoğlu & Onur Can Bulat
Düzenleme: Onur Can Bulat
Ülkü Sarıoğlu Zümrüdüanka Mavi MelekKayıt Tarihi : 16.12.2010 00:33:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
“Ne kıymet bilen, ne değer veren arkadaşlar için değil, DOST dediğimiz, birer parçamız olan CANLARIMIZ için yazıldı bu şiir.'
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!