Bazen, geçmişin gölgeleri ardımızda belirir. İnsanlar, kelimeler ve anılar bir araya gelir, bir zamanlar ne olduğunu hatırlatır. Şimdi sen arkamdan “o kaybetti” dersin belki. Ama kaybetmek, gerçekte neydi?
Zafer, her zaman parlak ışıklarla çevrili değildir. Sessizlik, bazen en büyük mücadeledir. Gözyaşları, içindeki savaşın dışa vurumu. Kaybetmek mi, yoksa sadece başka bir yolda yürümek mi? Belki de asıl kaybediş, kendini anlamaya çalışırken başka gözlerde aramakta gizlidir.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta