Ey hayat kabalıklarımı bağışla. İnsanız, hatalarla büyüyoruz ve hiç bitmiyor büyümelerimiz; biz büyüdükçe suç ortaklığımız artıyor, yoldan mı çıkıyoruz anlaşılmıyor sonra; yazılara, şiirlere, türkülere, şarkılara sığınıyoruz, acımızı dindirmek için; yollara vuruyoruz kendimizi, sen de nereye gidersen git işte. EY HAYAT KABALIKLARIMI BAĞIŞLA VE SUÇ ORTAKLIĞIMI “
Şimdi poyraz zamanı… incecikten iki deniz feneri
boğazın gerdanında, iki ışık tanesi
hava zemheri
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta