Ne yazık!
Hayat baki
Bizler ise degiliz
Bu GUN geldiysek eger
Yarin elbet gideriz
Bilelim erken dostlar!
Bu gunun degerini
Kirmadan yaşayalım
Kimselerin kalbini
Hos görülü olalim
Neşe coşku saçalım
Hayattan zevk alalım!
Yarına yolculuk var
Bunu unutmayalım
Herkes gidecek elbet
Kimse kalmaz muebbet
Zulümlerden ne çıkar?
Yapanına musibet
Guzellikler yapalim
Hayırla anilalim
En guzel varlik iNSAN
Bunu unutmayalIm
Kayıt Tarihi : 20.3.2013 16:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tahsin Emek](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/03/20/kim-kaldi-ki-muebbed.jpg)
Hayirla anilalim
En guzel varlik iNSAN
Bunu unutmayalIm
Üstadım candan kutlarım Eşraf-ı mahluk olrak yaratıldığımız bilsek her halde kör düğümler çözülür kalemin daim olsun tam puan kabul buyurun
Saygılarım
! Af Ola !
Tanla başlar her günümüz
Ağlama sesiyle de ömrümüz.
Koşar, koşar çabalarız
Güneşimiz batar,
Hedefe ulaşmaz yolumuz.
Her şey benim diyerek,
Önceki kervanlar gibi yanılırız.
Bizim olmayanlar için,
Birbirimizin düşman olur
İhmal eder, kan döker, kırar, kırılırız
Umduklarımızı düşünürken bile
Ansızın vademiz gelir
Yerlere, cansız yığılırız
Hırstandır, ardımızda bıraktığımız.
Asılmış, gergin yüzler
Ağızda kalmışsa, sıkılmış dişler
Belki de bir iki damla gözyaşı,
Yanaklarımıza usulca düşer.
Ne kadar biriktirsek te
Avuçlarımız boş, açık
Tenimiz solgun ve soğuk,
Burada biter yaşam piyesi
Sürçü lisan ettiysek af ola
Düşer toprağa bedenimiz
İşte ömrümüzün son perdesi
Veririz en son aldığımız nefesi.
Antakya; 06.03.2013
TÜM YORUMLAR (7)