Kuşlar kondurdum pencereme
Kuşlar
Bir avuç yemle.
İşte o kuşlar
Hiç ihmal etmiyorlar pencereme konmayı.
O insanlara da
Yürek dolusu samimiyet sunmuştum
Gönül evimde.
Sırtımdan çıkıp gittiler.
Kim insan?
Kuşlar...
Kayıt Tarihi : 3.3.2019 01:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!