Kim inanır Şiiri - Hüseyin Durmuş 3

Bir nefes zaten alıp verdiğimiz,
Elalem bizi yaşıyoruz sanır.
Rüyadır, önde sonda gördüğümüz,
Rüya tabirin de yaşamı tanır.

Bir masal tadında anlatılanlar,
Tadı damağımızda kalan anlar.
Maziye gömülmekteyken zamanlar,
Yaşayanlar bir masala inanır.

Öylesinelik varken, hani amaç?
Amaç, belki de kıvamsız bulamaç.
Nefesin zorlanıp çıktığı yamaç,
Böyle yamaçta her nefes tıkanır.

Alem devranındayken, ben durgunum,
İsteksizim ya, tarifsiz yorgunum.
Gönül sanır, bir güzele vurgunum,
Yogun, durgun, vurgunluk ta usanır.

Durmuşoğlum elenmişin kalan''ı,
Gözün görmüş, söz söylemiş olan''ı.
Roman etsem, yaşanılan yalan''ı,
Okuyan okusa da, kim inanır?