Tek başına sevdayı omuzlamış bir kervan.
Yüklendikçe yüklenmiş omuzuma sevdan.
Gün geçtikçe ağırlaşan,altından çıkamayacağım sanılan.
Hatalarla değil umutlarla yaşayan ben...
Ben bir Arkeolog'um.
Gönlünde yaptığım kazılarla kalbinde bir yer bulmaya çalışan.
Bir tarih arıyorum,bir eser.
Yapılan tüm kazılar faydasız,bulamıyorum aradığım hazineyi.
Yine de kurulan hayaller zenginiyim,ben gönül zenginiyim.
Ben bir heykeltraş'ım.
En ince kıvrımlarına kadar işlemek istiyorum seni.
Bir şahasersin sen zorlanıyorum.
İnce ince işliyorum seni parmaklarımla,olmuyor.
Özenerek yaratmış seni yaradan.
Ben bir heykelini işleyemiyorum.
Bir Modelci'yim ben...
Milimetrik alınmış ölçülerin kazılı beynim de,Önümde bir A4 kağıdı,elimde kalemim.
Perspektifin hazır,küçültülmüş ölçülerin.Üç görünüşün çizildi,izdüşümlerinle.
İşkenceye sıkıştırılmış bir parça,malzeme hazır,Modelci hazır.
Olmuyor bir eksik var.Hazırlayamıyorum eserimi.
Bir gülüşün eksik yüzünde,gülen yüzünü geçiremiyorum modelime,
Elbette başaramam ;
Sen bir gün gülmedin ki yüzüme... " İ.D.K "
İsmail Durmuş KingirKayıt Tarihi : 24.6.2019 10:45:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
12.05.2011 Saat:01.12'de sosyal medyada yayınlanmıştır.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!