Kim Görmüş ki Şiiri - Bahadır Arif Mete

kim görmüş ki böyle bir sevdayı?
düğüm düğüm, ilmek ilmek,
sağım yok…
solum bilmem önüm arkamı!
Şaşırmış yönünü kaybetmişim pusulayı.
ararım…
gündüzüm yetmez,
her gece görürüm rüyanı!
der kimi derviş kimi veli,
ay doğmuş bak!
çek sen bu cefayı.
senindir o…
sonu ebed,
aldırma boşver sen bu dünyayı.
sevdandır prangalar vuran ayaklarıma,
söz verdim bir kez sana,
yemin olsun Allah’a!
ne tuzaklar var bilir misin?
nefsim el alem ya şeytanlar!
yürüyemem…
yürümem ben yolumu,
senden başkasıyla!
şüphe etme olsa da zerre,
ölürüm de vermem seni ele!
görmek midir seni sevdam?
sevmek midir..?
dokunup saçlarına.
alıp resmini,
gizli kuytularda ağlamak mı!
Yalvarmak mı Rabb’e el açıp?
şahitlidir bak gözyaşlarım.
kan çanağıdır…
göz bebeklerim avuçlarımda.
ararım tabip tabip seni dermanım,
bir sana…
bir de sevgine muhtacım..!