Kimin haberi oldu ki acıdan,
Canı yanmadan kimin haberi oldu
Kim aglayanın gözündeki yaşı gördü
Aglayan yaşlarını yanaklarına sürdü
İşte hayat öyle bir yer
Görmek istemediklerini göremez insan
Atın gözlüklerini takmışçasına yarı kör
Ulaşamayacakmış gibi uzak dururlar.
İhtiyacın varsa uçurumun kenarında
Düşmemek için elini uzatmazlar.
Oysa:
Onlar olsaydı acıyı çeken, acıyı paylaşırdık
Aglasalar gözyaşlarına karışırdı yaşlarımız
Biz silerdik aglayan gözlerinin yaşını
Görürdük, sakınmazdık canımızı
El uzatırdık uçurumun kenarında elini uzatana,
Birlikte düşme pahasına,
Çünki biz sevdiklerimizi öyle severizki
Sevdiklerimizsiz zaten yaşayamayız.
NE VURDUM DUYMAZ OLUP ACIDAN KAÇIN
NE AGLAYANA UZAKTAN BAKIN
GÖRMEZDEN GELMEYİN SEVDİKLERİNİZİ
UÇURUMUN KENARINA GELMEDEN EL UZATIN
UÇURUMUN KENARINDA CANINIZI HİÇE SAYIN
BEN HAYATIMDA HİÇ PİŞMAN OLMADIM
ÇÜNKİ
NE VURDUM DUYMAZ OLDUM
NE AGLAYANDAN UZAK DURDUM
NE SEVDİKLERİME KARŞI KÖR OLDUM
NE DE YARDIMDAN KAÇTIM
BU YÜZDEN BEN UĞUR TATAR'IM
Kayıt Tarihi : 29.1.2010 23:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!