Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Adana'nın Osmaniye'nin taşından toprağından olsa gerek şiirlerinizde de o müstesna rayihalar var.
Şairlik, ustalık kaleminize de şiir çok yakışıyor.
Doğanın tahrip edilmesi bir doğa sever olarak beni de çok fazla üzüyor...
Bu işler de kadınların yardımı gerek sanıyorum. İmkânları olmadığında bir teneke kutuya bile çiçek diken kadınlara imkân verilse neler yapmaz ki?
Erkeklerden saksıya çiçek eken görmedim duymadım, böyle şeyleri hep evin hanımından bekliyorlar.
Bence yalnızlık, yoksulluk bahane değil; kişi istese neler yapmaz ki?
Her vesileyle taşı toprağı altın diyerek yorganını alan İstanbula' gidiyor ama her şeyin hakkını vermek lazım.
İnsanlarımızın üzerine ölü toprağı serpilmiş gibi.
Sanırım bu uyuşukluğun nedeni kendine acımak...
Allahın verdiği iradeyle insanoğlu neler yapmaz ki?
neyse bu konu başka bir yerde tartışılacak bir konu...
Yapmayı değil yıkmayı seviyoruz. Bazı beyler idareyi maslahat kablinden özellikle büyük şehirlerde bir evde on kişi yaşıyor ama evin badanasını dahi yapmıyorlar kir pas içinde oturuyorlar.
Şiir yazdığınız ve payaştığınız için; her şey için, gayret edip okuyup bu millete hizmet ettiğiniz gençleri aydınlattığınız için siz öğretmenlere müteşekkirim.
Baki selamlar...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta