Bu isyan..! Şiir değil, kafiyesi ölçüsü yok.
İnsanlık ayıbına isyan, acı ile minnetin beraber baktığı gözlere utancımız..
Eğilmesi gereken başların yerlerde araması gereken parça parça insanlık kırıntıları...
Sıcak, ağustos sıcağı. Antalyada şehir dışı semtlere giden bir yol üst,dolmuş durağındayım. Biraz ileride iki kişinin konuşmaları duyuluyor.
'' aaabee yiimii beşş,eli yediii onaa binnecemm.paa vaar.Bee paa varr''
''Ben yabancıyım diyor,uzaklaşıyor öteki'' hızla uzaklaşıyor,spastik engelli gencin yanından..Elleri istemdışı hareketlere mahkum gencin dur işareti yapabilmesi yetmemiş dolmuşların onu yolcu olarak almaları için.. Sıcakta
terden sırılsıklam buruşuk gömleği pantolonunun içinde düzgün duramıyor her el kaldırışta tekrar çıkıyor dışarı..Kapatamadığı parmakları utanmayı biliyor. O sıcakta,açılan göbeğini örtmeye çalışıyor. İşte yine başladı yürek yangınım, yaklaştım..
Tamamını Oku
içimden kopan fırtıanalrı ve gözlerimden akan yaşları dindiremedim bu hikayeyi ıkurken.ç Kim engelli bu soryu maalesf yaşamımızın her evresinde bizlerde soruyoruz ama inanın bana kimse engelli olduğunu kabul etmiyor hemde insnalıktan nasibini almamış yürek ve beyin engelli olduklarını. Bir gün bunu anlayacalarını umut ederek yaşadık ve yaşamayada devam edeceğiz ve umarım yüreğimizin küçücük bir köşesinde kırıntılar kalmıştır da engelli olmaktan kurtulmamıza yardımcı olur.
Muhteşem bir anlatımdı sevgili dost. Söylenebilecek hiç br şey yok kutlamaktan başka.
Teşekkür ediyorum bu güzel ama bir o kadarda acı olan hikayeyi paylaştığınız için.
Sevgiler yüreğimden yüreğinize
Allah-u Tealla'nın hikmetinin ibreti imtihanı..Nasıl eğilmek gerektiğini anlatmaya,anlamaya çalışıyor ihtiyaçsızken kullarını denemek,olgunlaştırmak için..Bir gerçeğin anlık hikayesini anlamı derin insanın olması gereken duygularının ilhamının duyarlı yüreğinizin alımı ve verisiyle yazmışsınız..
Hislerin esintisine kapılmadan mantık'i duyguların anlamını hayatın acılığını yaşayarak derin düşüncenin fikirlerine ,derin düşüce ile müştak-ı duyarak bir tesselli içtenliğiyle sizi tebrik ediyor ve örnekliğinizi kutluyorum..Esen kalınız..
Erdoğan Vural
Neyazıkki insanlarımız gerçekten kendi deyerlerinden kopmuşlar ne kadar cüzdan o kadar insan mantığı toplumu bu hale getirmiştir asıl neden bence ekonomik çöküşle cehaletin birleşmesidir çok vahim bir durum ülkenın sınıfsal farkı giderek büyümekte yoksul halk katmanlar sefalete itilmektedirler durum böyle oluncada herkes başkalarına deyil kendilerine acımaktadır giderek deyerlerimiz yozlaştırılıyor sorun sistemin yanlışlarının birikimidir benımde eşimin 4 kardeşi özürlüdür bizde zaman zaman yaşıyoruz bu durumlar güzel bir konuya deyinmiş siniz kutlarım saygılarımla
engelli olmak hiçbir engellinin kendi tercihi değil ki..ama engelliye önem vermeyen veya sadece acıyan gözlerle bakan bizler asıl engellileriz..engellileri rehabilite edip yaşam şartlarını kolaylaştıracak merkezleri açmayıp, yandaşlarının cebini doldurmakla meşgul iktidarlar asıl engelli olanlar..antalyanın kavurucu sıcağında bir engelliye yardım elini uzatmayanlar hem duygu, hem zeka, hemde insanlık özürlü engelliler..
tüm insani duyguları taşıyan senin pırlanta kalbinin, engelsiz ama engelli tüm insanlara örnek olmasını diliyorum..
Kader diyelim, piyango ne zaman nerde nasıl kime vuracak belli olmuyor.Haklısınız..Güzel bir gözlem, güzrl bir aktarım. Kutlarım.
Birol Hepgüler.
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta