Bu isyan..! Şiir değil, kafiyesi ölçüsü yok.
İnsanlık ayıbına isyan, acı ile minnetin beraber baktığı gözlere utancımız..
Eğilmesi gereken başların yerlerde araması gereken parça parça insanlık kırıntıları...
Sıcak, ağustos sıcağı. Antalyada şehir dışı semtlere giden bir yol üst,dolmuş durağındayım. Biraz ileride iki kişinin konuşmaları duyuluyor.
'' aaabee yiimii beşş,eli yediii onaa binnecemm.paa vaar.Bee paa varr''
''Ben yabancıyım diyor,uzaklaşıyor öteki'' hızla uzaklaşıyor,spastik engelli gencin yanından..Elleri istemdışı hareketlere mahkum gencin dur işareti yapabilmesi yetmemiş dolmuşların onu yolcu olarak almaları için.. Sıcakta
terden sırılsıklam buruşuk gömleği pantolonunun içinde düzgün duramıyor her el kaldırışta tekrar çıkıyor dışarı..Kapatamadığı parmakları utanmayı biliyor. O sıcakta,açılan göbeğini örtmeye çalışıyor. İşte yine başladı yürek yangınım, yaklaştım..
Sıcacık kanım damlar.
Gir de bak bir ülkeme:
Başsız başsız adamlar...
Ağlayın, su yükselsin!
