Dar diyormuş(!) son hak dine, dar kafalı cüce, yobaz!
Laf atarmış dindarlara, şiir (!) yazan bir hokkabaz!
Bu herzeye kızmaz dindar, gülüp geçer istihzayla,
Zira kervan hiç durmuyor, it ürse de avaz, avaz.
Darlık onun kalbinde ki; Hak deyince kindarlaşır!
Hakkın malı olan kalpte, ona karşı sırf kin taşır!
Hümanistlik bir maskedir, o elçisi kör şeytanın,
Nokta kadar siğil görse, fitne için onu kaşır!
Arıyormuş tam hürriyet(!) ,tıpkı çölde sırtlan misal(!)
Kulluk, abd’lik esirlikmiş(!) kalmalıymış o hep asal(!)
Taş devrinin çağdaş(!) kulu, özler olmuş inlerini(!)
Faş ediyor niyetini, anlattığı her bir masal!
Din vasidir insanlığa, keyfe kâfi meşru bölüm!
Daha fazla hak istemek, sairlere büyük zulüm!
Sınavdadır beşer arzda, olmak gerek hadde, hudut!
Egosundan konuşanlar, olur ancak böyle zalim.
Mülk kiminse yetki onda, elbet hakkı sınır koymak!
Kul kulluğun bilmek gerek, abdın işi Rabbe uymak!
Yaratılmış, yaratana asi olsa ne yapar ki?
Haddi değil hiçbir kulun, hak emrine bir mim koymak!
Tam hürriyet isteyen zat, kazanmalı hak rızayı!
Tanzim edip mesaiyi, etmelidir meşru say’i.
Cennet denen diyarlarda, mümkün ancak bu özgürlük!
Sonsuz hazlar istiyorsan, memnun eyle Kayyum Hayy’i!
Cihat ŞAHİN
04.09.2009-İZMİR
Kayıt Tarihi : 4.9.2009 11:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)