Kim Demiş Şiiri - Bilal Yalçınkaya

Ölümden korktuğumu
Halkım bu ülkenin
Hastane,hapishane ve mezarlıklarını
Doldururken
Kim demiş
Ölümden korktuğumu

Asit kuyularında boğulurken
Zindanlarda sebepsiz can verirken
Taş attı diye dipçiklenirken
Elleri ve gözleri bağlı
Ensesinden kurşunlanırken
Ölüm nasıl korkutur beni
Ölümden katiller korkar
Katillerin kahraman olduğu
Bir ülke de
Ben nasıl korkarım ölümden

Aşkı bir sevgiliden çalıp
Devşirdim
Ağrı duruşlu, gabar gururlu
Munzur kadar asi,Dicle kadar nazlı
Halkımdan yana

Ve beni
Köklerim çağırıyor
Bir şarkıyı en güzel nakaratında
Sazın en akort tutmaz teline
Asılı bırakarak gidiyorum
Hangi intiharın gücü yeter bana
Hangi kurşun baş eğdirir bana
Hangi arama noktası
Yolumdan döndürür beni
Sözüm var gitmem lazım
Gecenin en yorgun,en vurgun
En hırsız,en kapkaç,en terörist
Gecenin intihara meyilli
En akılsız saatlerinde
Seni bir İstanbul gettosunun
En arka sokaklarında
Bırakarak gidiyorum
Bir yanım muş ovasına
Bir yanım ağrı dağına bakar
Bir yanım Dicle ye
Bir yanım Fırat a akar
Ağrı cilo yu halaya kaldırmış
Munzur zılgıt çeker
Fırat ve Dicle eşlik eder
Gabar uzaktan seyreder
Beni köklerim çağırıyor
MEM U ZİN çağırıyor beni
Kavuşmasız aşklar coğrafyasına